احمدی نژاد در این نشست درباره معادن افغانستان ، ثروت آمریکای لاتین و آفریقا ، فلسفه خلقت بشر و این که برای زندگی در شرایط کنونی آفریده نشده است ، انتقاد از حکومت عده قلیلی بر مراکز اصلی دنیا ، وجود سه میلیارد فقیر در جهان ، لزوم مدیریت مشارکتی برای اداره جهان ، اشاره به این که در آمریکا همه مبادلات و مکالمات شنود می شود و مردم در فشارند ، بدهی خارجی آمریکا ، نارضایتی مردم اروپا ، اوضاع نامناسب عراقی ها و ... سخن گفت ولی حتی یک کلمه هم درباره موضوع جلسه حرف نزد!
 

این "بی حرفی" احمدی نژاد در اجلاس دوستان سوریه در تهران در حالی است او قصد دارد چند روز بعد به دعوت ملک عبدالله ، برای شرکت در اجلاس عربستان که با موضوع سوریه برگزار می شود ، راهی مکه شود. 

حال سوال این است که اگر احمدی نژاد حرفی برای گفتن و طرحی درباره سوریه دارد ، چرا آن را در اجلاس تهران مطرح نمی کند و اساساً چرا در این نشست ، حتی یک کلمه هم درباره سوریه سخن نمی گوید ولی در همان حال ، با قبول دعوت ملک عبدالله ، وزن سیاسی اجلاس سعودی ها را بالاتر می برد.

جالب اینجاست که احمدی نژاد در حالی به عنوان رئیس جمهور ایران ، دعوت سعودی ها برای اجلاس سوریه را پذیرفته و راهی عربستان می شود که در اجلاس تهران ، حتی سفیر عربستان هم شرکت نکرد!

به هر روی ، این که کشوری مانند ایران -که یکی از طرف های بازی در سوریه است- اجلاسی با موضوع سوریه برگزار و نمایندگان 30 کشور و سازمان ملل را دور هم جمع کند ولی رئیس جمهور آن کشور ، از همه چیز سخن بگوید ولی حتی در حد یک "واو" درباره موضوعی که به خاطرش هزینه کرده اند و اجلاس تشکیل داده اند  نگوید ، از جمله شگفتی هایی است که فقط در بساط احمدی نژاد پیدا می شود.

این مساله ، هر چند برای مردم عادی ، مهم نیست ، اما برای سیاستمداران و دیپلمات هایی که حتی از پلک زدن ها و نوع پوشش و ادبیات افراد هم معانی دیپلماتیک استخراج می کنند ، "مساله نکته دار"ی است و این شائبه را تقویت می کند که در ایران ، نسبت به مساله سوریه جمع بندی وجود ندارد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: